|
TEXT |
|
Atque etiam viro forti, collegae meo, laus impertitur,
quod eos, qui huius coniurationis participes fuissent,
a suis consiliis removisset.
|
|
|
AUFGABE / LÖSUNG |
|
impertitur (impertire, impertio, impertivi, impertitum: zuteilen, schenken / i-Konjugation, 3. Person Singular Indikativ Präsens Passiv) impertitur steht im historischen Präsens, wird im Deutschen also mit Präteritum wiedergegeben.
er/sie/es wurde geschenkt
|
|
|
|
|
|
|